ഓര്‍മകളുടെ ഉമ്മറപ്പടിയിറങ്ങി, കൈക്കുമ്പിളില്‍ ഒരു കടലുമായി,
ദൂരങ്ങള്‍ താണ്ടി ഞാനെത്തിയപ്പോള്‍..
പിന്‍വിളികള്‍കൊണ്ടാരോ പുറകിലേക്കപ്പോഴും
തിരികെവലിക്കുംപോലെ തോന്നി, അപ്പോള്‍.
പാതിവഴിയിലെ പേരറിയാ നഗരത്തില്‍
ഞാനെന്‍റെ ജീവിത ഭാരമേറി ...
തിങ്ങിതിരുകുന്ന വീഥികളില്‍,
അന്നങ്ങോളമിങ്ങോളം ഓടിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കപ്പോഴും തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെ
ഞാന്‍ പുറം തള്ളി, അപ്പോള്‍.
ഒരിറ്റു ദാഹജലം തേടി അലയുമ്പോള്‍,
കണ്ടില്ല ഞാന്‍ എന്നെ കണ്ടവരെ...
ഒരു കവിള്‍ വെള്ളത്തിനായി എന്‍റെ ജീവനെ
ബലികൊടുക്കും പോലെ തോന്നിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെന്നെ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
ഞാന്‍ മറന്നു, അപ്പോള്‍.
തളരാനുമാവില്ല തകരാനുമാവില്ല,
ഈ ആത്മാവിനെ കൊന്നൊടുക്കാനുമാവില്ല...
ഒരു നേരം പുകയുന്ന അടുപ്പ് നോക്കി,
വിശന്നിരിപ്പുണ്ട് കുഞ്ഞുമക്കളപ്പോള്‍....
പുറകിലേക്കെന്നെ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
പോയി മറഞ്ഞു, അപ്പോള്‍
വീണ്ടും തുടര്‍ന്ന ആ യാത്രയിലുടനീളം
കണ്ടു പിരിഞ്ഞു, കുറെ അജ്ഞാതരെ....
ജീവിത ഭാരങ്ങള്‍ തലയിലും തോളിലും
താങ്ങി പിടിച്ചവര്‍ നീങ്ങിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
എരിഞ്ഞൊടുങ്ങി, അപ്പോള്‍
എന്നെങ്കിലും പോണം, തിരികെ എന്‍ ഓര്‍മയില്‍
കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവും ഒരു കുഞ്ഞു ലോകം...
ഇന്നോ നാളെയോ ഈ ജീവിത ഭാരം
ഒന്നിറക്കിവെക്കാം എന്ന് തോന്നിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളൊരു
കുളിരായി വീശി , അപ്പോള്‍
കാലം തനിച്ചാക്കി, എന്നെയും മനസ്സിനെയും
ജീവിത ഭാരം കുമിഞ്ഞു കൂടി....
പോകണം കാണണം എന്‍റെ പൊന്മക്കളെ
എന്നൊക്കെ എപ്പോഴോ കരുതിയപ്പോള്‍....
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ ആരോ വിളിച്ച ആ വിളികളേതും
കേട്ടില്ല, അപ്പോള്‍.
വേനല്‍ കത്തിച്ച ഉടലുണ്ട് ബാക്കി...
നില്‍ക്കാതെ നില്‍ക്കുമിടിപ്പുകള്‍ ബാക്കി...
കരളില്‍ നോവിന്‍റെ നിലവിളിയുമായി
വിഭ്രാന്തനായി ഞാന്‍ നട്ടംതിരിഞ്ഞപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കാരോ കഴുത്തില്‍ കുരുക്കിട്ടു
തിരികെവലിക്കുംപോലെ തോന്നി, അപ്പോള്‍.
അശ്രുവായി മിഴികളില്‍ തൂവിയ കടലിനെ
ആരെങ്കിലും കൈക്കുമ്പിളില്‍ നിറക്കുമോ ?
ഓര്‍മകളുടെ ഉമ്മറപ്പടികളേറി
എന്‍റെ കുഞ്ഞിന്‍റെ കൈകളില്‍ നല്‍കീടുമോ?
അതിലുണ്ട് പ്രാണനും, എല്ലാ പ്രതീക്ഷയും
ഞാനും എന്‍റെ ആത്മാവും , മരിച്ച സ്വപ്നങ്ങളും.
ദൂരങ്ങള്‍ താണ്ടി ഞാനെത്തിയപ്പോള്‍..
പിന്‍വിളികള്‍കൊണ്ടാരോ പുറകിലേക്കപ്പോഴും
തിരികെവലിക്കുംപോലെ തോന്നി, അപ്പോള്‍.
പാതിവഴിയിലെ പേരറിയാ നഗരത്തില്‍
ഞാനെന്‍റെ ജീവിത ഭാരമേറി ...
തിങ്ങിതിരുകുന്ന വീഥികളില്‍,
അന്നങ്ങോളമിങ്ങോളം ഓടിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കപ്പോഴും തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെ
ഞാന്‍ പുറം തള്ളി, അപ്പോള്‍.
ഒരിറ്റു ദാഹജലം തേടി അലയുമ്പോള്‍,
കണ്ടില്ല ഞാന്‍ എന്നെ കണ്ടവരെ...
ഒരു കവിള്‍ വെള്ളത്തിനായി എന്‍റെ ജീവനെ
ബലികൊടുക്കും പോലെ തോന്നിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെന്നെ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
ഞാന്‍ മറന്നു, അപ്പോള്‍.
തളരാനുമാവില്ല തകരാനുമാവില്ല,
ഈ ആത്മാവിനെ കൊന്നൊടുക്കാനുമാവില്ല...
ഒരു നേരം പുകയുന്ന അടുപ്പ് നോക്കി,
വിശന്നിരിപ്പുണ്ട് കുഞ്ഞുമക്കളപ്പോള്‍....
പുറകിലേക്കെന്നെ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
പോയി മറഞ്ഞു, അപ്പോള്‍
വീണ്ടും തുടര്‍ന്ന ആ യാത്രയിലുടനീളം
കണ്ടു പിരിഞ്ഞു, കുറെ അജ്ഞാതരെ....
ജീവിത ഭാരങ്ങള്‍ തലയിലും തോളിലും
താങ്ങി പിടിച്ചവര്‍ നീങ്ങിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളെല്ലാം
എരിഞ്ഞൊടുങ്ങി, അപ്പോള്‍
എന്നെങ്കിലും പോണം, തിരികെ എന്‍ ഓര്‍മയില്‍
കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവും ഒരു കുഞ്ഞു ലോകം...
ഇന്നോ നാളെയോ ഈ ജീവിത ഭാരം
ഒന്നിറക്കിവെക്കാം എന്ന് തോന്നിയപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ തിരികെവലിച്ച ആ വിളികളൊരു
കുളിരായി വീശി , അപ്പോള്‍
കാലം തനിച്ചാക്കി, എന്നെയും മനസ്സിനെയും
ജീവിത ഭാരം കുമിഞ്ഞു കൂടി....
പോകണം കാണണം എന്‍റെ പൊന്മക്കളെ
എന്നൊക്കെ എപ്പോഴോ കരുതിയപ്പോള്‍....
പുറകിലേക്കെപ്പോഴോ ആരോ വിളിച്ച ആ വിളികളേതും
കേട്ടില്ല, അപ്പോള്‍.
വേനല്‍ കത്തിച്ച ഉടലുണ്ട് ബാക്കി...
നില്‍ക്കാതെ നില്‍ക്കുമിടിപ്പുകള്‍ ബാക്കി...
കരളില്‍ നോവിന്‍റെ നിലവിളിയുമായി
വിഭ്രാന്തനായി ഞാന്‍ നട്ടംതിരിഞ്ഞപ്പോള്‍...
പുറകിലേക്കാരോ കഴുത്തില്‍ കുരുക്കിട്ടു
തിരികെവലിക്കുംപോലെ തോന്നി, അപ്പോള്‍.
അശ്രുവായി മിഴികളില്‍ തൂവിയ കടലിനെ
ആരെങ്കിലും കൈക്കുമ്പിളില്‍ നിറക്കുമോ ?
ഓര്‍മകളുടെ ഉമ്മറപ്പടികളേറി
എന്‍റെ കുഞ്ഞിന്‍റെ കൈകളില്‍ നല്‍കീടുമോ?
അതിലുണ്ട് പ്രാണനും, എല്ലാ പ്രതീക്ഷയും
ഞാനും എന്‍റെ ആത്മാവും , മരിച്ച സ്വപ്നങ്ങളും.
No comments:
Post a Comment